سوره
نام سوره
نوع0
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ1
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ2
ٱقۡرَأۡ وَرَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ3
ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ4
عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ5
كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ6
أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ7
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ8
أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ9
عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ10
أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ11
أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ12
أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰٓ13
أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ14
كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ15
نَاصِيَةࣲ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةࣲ16
فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ17

سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ18

كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡۤ وَٱقۡتَرِب19
ترجمه
تفسیر
حدیث
واژه‌نامه
اعلام و اسما
موضوعات
اعراب قرآن
آیات مرتبط
آیات در کتب
نوع
اشخاص1
پیامبران1
فرشته و دیو1
نام های خدا1
4 مورد یافت شد
سَنَدْعُ اَلزَّبٰانِيَةَ
أبوجهل عمرو بن هشام
گروه: اشخاص, نوع: ضمير
{أبوجهل عمرو بن هشام} ابوجهل: ابوالحكم، عمرو بن هشام بن مغيره از بزرگان مكّه و از دشمنان سرسخت پيامبر. وى از قبيله بنى مخزوم و به ابوجهل مشهور بود و در انتساب به مادرش، ابن الحنظليه ناميده شده است. اطلاعات ما اززمان ولادت و زندگى او پيش از ظهور اسلام، چندان نيست. بعضى او را هم سن پيامبر صلى...
سَنَدْعُ اَلزَّبٰانِيَةَ
رسول اعظم(محمد، احمد) صلی الله علیه و آله
گروه: پیامبران, نوع: ضمير
{محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله} پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد بن عبدالله (صلى الله عليه و آله)، آخرین فرستاده خدا، سفیر رحمت و مغفرت، صاحب کتاب و شریعت و ... آشنای هر مسلمان، بلکه متدینان به همه ادیان است. در قرآن کریم، با تعابیری چون رسول، نبی، بشیر، نذیر، سراج وهّاج، رحمة للعالمین، احمد،...
سَنَدْعُ
خداوند سبحان
گروه: نام های خدا, نوع: ضمير
{اللَّه(جل جلاله وعظم شأنه)} اللّه: خدا، واجب الوجود و ذات جامع همه اوصاف كمال . اللّه اسم عَلَم (خاص) براى ذات واجب الوجودِ جامع همه اوصاف كمال است.[1] شايد بتوان برابر اين واژه را در فارسى كلمه «خدا» دانست. معادل اين واژه در برخى زبانهاى ديگر چنين است: هندى: «خِدا»، عبرى: «الوهيم» (به صيغه جمع...
اَلزَّبٰانِيَةَ
زبانیه
گروه: فرشته و دیو, نوع: علم
{زَبانیه} زبانية، جمع «زِبنيه» (به كسر زاء) در اصل به معنى مأمورين انتظامى، از ماده «زَبن» به معنى دفع كردن و صدمه زدن و دور ساختن است. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم ذکر شده است؛ «سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ؛ ما هم به زودى مأموران آتش دوزخ را فرا مى خوانيم ».[1] منبع: تفسير نمونه، ج 27، ص174 ؛ با...