هرگز چنين نيست، (نه ارجمند نشانه گرامى بودن آدمى نزد خداست و نه فقر نشانه خوارى است، بلكه هر دو امتحان است تا معلوم شود چقدر مال را دوست مى‌داريد و معلوم شد آن قدر دوست مى‌داريد كه) شما براى يتيم حرمتى قائل نيستيد!
زنهار (چنين نيست كه او پنداشته است من نه كسيرا براى اينكه نزد من منزلت و كرامت دارد غنى مى‌سازم و نه براى اينكه خوار و ذليل است فقير مى‌گردانم و لكن من بهر كس توسعه دهم بحسب ايجاب حكمت و اقتضاى مصلحت است و براى آزمايش بشكر و صبر است و فقط اكرام در حقيقت به فرمان‌برى و اهانت به نافرمانى عبد است و از نافرمانى‌هاى عبد كه استحقاق اهانت مى‌يابد) بلكه آنست كه شماها طفل بى‌پدر را اكرام نمى‌كنيد (و از آنچه خدا بشما عطا فرموده است به آنها نمى‌دهيد تا از ذلّ سؤال خارج و بى‌نياز شوند. (رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: أنا و كافل اليتيم كهاتين في الجنة و اشار بالسبّابة و الوسطى يعنى من و متكفل حال يتيم در بهشت مانند اين دو هستيم و انگشت سبابه و ميانه خود را بهم متصل و اشاره فرمود.) (و اين آيه احتمال هر دو معنى را دارد يكى آنكه شما بيتيم احسان نمى‌كنيد ديگر آنكه حق او را از ميراث او به او نمى‌دهيد - چنانكه قدامة بن مظعون در حجر امية بن خلف يتيم بود و او را از حقّش منع كرده بود - چنانكه عادت كفار بود و يتيم را از ارثش محروم مى‌نمودند)
